เทพเจ้ากวนอูกับหลวงพ่อฤาษีลิงดำ จากหนังสือ ตายไม่สูญ...แล้วไปไหน

สวัสดีครับ วันนี้ผมขอพักเรื่องราวในเรื่องการท่องเที่ยววัดสักบทความ จึงขอนำเสนอเรื่องราวของเทพเจ้าหรือภาษาไทยเราๆที่เรียกกันว่า เทวดา มานำเสนอกันสักนิด ซึ่งจะเป็นเรื่องราวคร่าวๆ สอดแทรกคำสอนของพระสงฆ์นั่นก็คือหลวงพ่อราชพรหมยาน (ฤาษีลิงดำ) ซึ่งผมเองนั้นมีความศรัทธาในองค์หลวงพ่อเป็นอย่างยิ่ง

บทความนี้ผมจะนำเสนอเรื่องราวของเทพเจ้ากวนอู ซึ่งคนไทยหลายๆคนก็มักคุ้นเคยกันดี เป็นเทพเจ้านักรบที่ได้รับความเคารพนับถือในหมู่คนจีนและคนไทยอย่างกว้างขวาง

ตัวผมเองก็นึกแปลกใจว่าทำไมสังคมไทยจึงได้รับอิทธิพลเรื่องราวของเทพเจ้ากวนอูมากขนาดนี้ ซึ่งแต่เดิมนั้นตัวผมเองก็ไม่ค่อยจะเข้าใจเรื่องราวและไม่มั่นใจว่าเทพเจ้ากวนอูนั้นจะมีอยู่จริงหรือไม่ แต่ด้วยเหตุบังเอิญที่ผมได้ไปอ่านหนังสือ “ตายไม่สูญ … แล้วไปไหน” ซึ่งเป็นหนังสือที่ถอดความมาจากการเทศนาของหลวงพ่อฤาษีลิงดำ จึงทำให้ผมนั้นคลายความสงสัยไปเยอะเลยครับ…

หนังสือ ตายไม่สูญ…แล้วไปไหน

หนังสือ “ตายไม่สูญ…แล้วไปไหน” เป็นหนังสือที่น่าสนใจยิ่งนัก โดยเฉพาะผู้ที่มีความศรัทธาในหลวงพ่อฤาษีลิงดำ ควรที่จะหามาเป็นเจ้าของเพื่อไว้ศึกษาข้อมูลเรื่องราว ในการดำเนินชีวิตได้เป็นอย่างดี หนังสือเล่มนี้ มีเรื่องราวมากมายเกี่ยวกับบุคคลต่างๆ เมื่อตายไปแล้ว ได้พบเจอกับสิ่งใด … ทั้งนี้ ตามหลักคำสอนของพระพุทธศาสนาก็ได้กล่าวถึงเรื่องความเชื่อตามหลักกาลามสูตร 10 ซึ่งมีหัวข้อดังนี้

อย่าปลงใจเชื่อ ด้วยการฟังตามกันมา (มา อนุสฺสเวน)
อย่าปลงใจเชื่อ ด้วยการถือสีบๆกันมา (มา ปรมฺปราย)
อย่าปลงใจเชื่อ ด้วยการเล่าลือ (มา อิติกิราย)
อย่าปลงใจเชื่อ ด้วยการอ้างตำรา หรือคัมภีร์ (มา ปิฏกสมฺปทาเนน)
อย่าปลงใจเชื่อ เพราะตรรก (มา ตกฺกเหตุ)
อย่าปลงใจเชื่อ เพราะอนุมาน (มา นยเหตุ)
อย่าปลงใจเชื่อ ด้วยการคิดตรองตามแนวเหตุผล (มา อาการปริวิตกฺเกน)
อย่าปลงใจเชื่อ เพราะเข้าได้กับทฤษฎีที่พินิจไว้แล้ว (มา ทิฏฐินิชฺฌานกฺขนฺติยา)
อย่าปลงใจเชื่อ เพราะมองเห็นรูปลักษณะน่าจะเป็นไปได้ (มา ภพฺพรูปตาย)
อย่าปลงใจเชื่อ เพราะนับถือว่า ท่านสมณะนี้เป็นครูของเรา (มา สมโณ โน ครูติ)

เพราะฉะนั้นจากเรื่องราวที่ผมจะนำเสนอนี้ จึงต้องใช้วิจารณญาณส่วนบุคคลให้มาก การจะเชื่อหรือไม่เชื่อนั้นก็ขึ้นกับตัวท่านเองแล้วหล่ะครับ ผมเพียงแค่มีหน้าที่การนำเสนอข้อมูล ที่มีแหล่งอ้างอิงชัดเจนเท่านั้น

รูปปั้นเทพเจ้าอวนอู วัดพนัญเชิง

เรื่องราวเทพเจ้ากวนอู พอสังเขป

ตามข้อมูลทางประวัติศาสตร์จีน ท่านเป็นบุคคลที่มีตัวตนอยู่จริงในยุคสามก๊ก และเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงมากบุคคลหนึ่ง ท่านเกิดเมื่อวันที่ 24 เดือน 6 จีน ศักราชเอี่ยงฮี ซึ่งตรงกับ พ.ศ. 703 ในรัชสมัยของพระเจ้าฮั่นฮวนเต้ และเสียชีวิตเมื่อวันที่ 12 เดือน 7 จีน ศักราชเคี่ยงเซ้ง ตรงกับ พ.ศ. 762 ในรัชสมัยฮั่นเหี้ยนเต้

เดิมนั้นท่านเป็นชาวตำบลเจี่ย เมืองเหอตง ปัจจุบันอยู่ในเขตมณฑลซานซี ท่านเป็นหนึงในห้าขุนพลของเล่าปี่แห่งแคว้นจ๊กก๊ก มีความชำนาญในการสู้รบมีง้าวเป็นอาวุธประจำกาย โดยบุคคลิกส่วนตัวนั้นท่านมีจริยธรรมสูงในด้านความซื่อสัตย์และมีความกล้าหาญ กตัญญู

ท่านกวนอูตายแล้วไปสวรรค์

เรื่องราวต่อไปนี้ จะเป็นเรื่องราวถอดความมาจากหนังสือ “ตายไม่สูญ…แล้วไปไหน” โดยหลวงพ่อฤาษีลิงดำเชิญอ่านได้เลยครับ

..เวลาประมาณ 2 ทุ่ม ยังนั่งอ่านหนังสืออยู่ ไฟฟ้ายังสว่าง เวลานั้นอาตมาอยู่วัดปากคลองมะขามเฒ่า ขโมยมันมาซุ่มอยู่ในป่าไผ่ จะขึ้นหลังกุฏิพระครูวิชาญฯ เพราะมีพระพุทธรูปเก่ามาก ขณะนั่งอยู่นั้นอาตมาเห็นคนแต่งตัวเป็นเจ๊กเครื่องแบบนักรบมาถึงนั่งกราบแบบเจ๊ก ถามว่า “ใคร” ตอบว่า “ผมกวนอูครับ” ถามว่า “มาทำไม” ตอบว่า “พวกโจรมันมาซุ่มอยู่หลังป่าไผ่ 5 คน” ถามว่า “จะทำอย่างไร เพราะวัดไม่มีอาวุธ ไม่มีปืน ขโมยมีปืนไหม” ท่านตอบว่า “มีปืนทุกคน กลางคืนตอนดึกมันจะใช้ยารมให้หลับก่อน ตอนดึกลมจะพัดเข้า มันจะขึ้นหลังกุฏิพระครูวิชาญฯ ผมจะจัดกองทัพของผมเอง ก็หมาของท่านนั่นแหละจัดเป็นกองทัพ”

วัดปากคลองมะขามเฒ่าตอนนั้นมีหมา 3 ฝูง ของอาตมาฝูงหนึ่ง ของพระครูวิชาญฯฝูงหนึ่ง ลูกศิษย์ครูหง่าฝูงหนึ่ง รวมแล้ว 50 กว่าตัว ปกติหมา 3 ฝูงนี่มันจะเข้ากันไม่ได้มันอยู่ตามเขตของมัน ท่านกวนอูบอกว่า “พอ 3 ทุ่มผมจะจัดกองทัพ พอถึงตี 1 กว่าๆ หมาไม่นอนกันแล้ว พอตี 2 เสียงโฮกมันเข้าถึงกุฏิแล้ว ถ้าเห่าๆ มันยังไม่เข้า มันกำลังจะใช้ยาเข้ารม หมาเงียบหมด เงียบสนิทนึกว่าหมาหลับ พอเสียงโฮกไปดู ได้ทั้งปืนได้ทั้งเสื้อ ผ้าขาวม้า ได้ปืน 2 กระบอก มีดพก 1 เล่ม ขโมยหนีเข้าป่า มันกัดหน้าแหลกรานเลย ท่านกวนอูบอก “พรุ่งนี้บอกตำรวจได้ทั้ง 5 คน” ก็ได้จริงๆ หมาตั้ง 3 ฝูง ปืนยิงมันกัดเสียปืนหล่น

ทราบทีหลังว่า ที่วัดปากคลองมะขามเฒ่ามีศาลาท่านกวนอู และอาตมาก็อยู่ใกล้ศาลาท่าน ต่อมาวันหลังนึกถึงท่านกวนอูวันที่ท่านมาในภาพนักรบจีน เลยอยากถามท่านว่า “จริงๆ แล้วท่านเป็นอะไร” ท่านก็มาใหม่เป็นเทวดาใส่ชฎาพราวเลย จึงถามท่านว่า “ท่านเป็นนักรบ เป็นเทวดาได้อย่างไร” ท่านตอบว่า นักรบก็ทำบุญเป็นนะครับ สมัยโบราณยามว่างก็ทำบุญกันอยู่เรื่อย ท่านนึกถึงพระที่อกอยู่เรื่อย..